Τα Πέντε «W»

  

 

Τα Πέντε «W» (Who, What, Where, When, Why) είναι ερωτήματα των οποίων οι απαντήσεις θεωρούνται βασικές στη συγκέντρωση των πληροφοριών. Αναφέρονται συχνά στη ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Η μετάφρασή τους στα Ελληνικά, καταλήγει στο μοτίβο: 3Π, 1Τ και 1Γ.

Η μέθοδος λέει: Κάθε ερώτηση, θα πρέπει να έχει μια πραγματική απάντηση,  απαραίτητα στοιχεία για να συμπεριληφθούν σε μια γραφή (ρεπορτάζ) με πληρότητα. Είναι σημαντικό ότι, καμία από αυτές τις ερωτήσεις δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό "ναι" ή "όχι".

 

 (Ποιος ...Τι > πως ... Πού ... Πότε ... Γιατί...)

 

 

Ας δούμε όμως μια «ΠΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗ προσέγγιση» των παραδοσιακών Πέντε «W» (3Π, 1Τ και 1Γ)

 

Από ΠΟΥ ενημερωνόμαστε;

Social media: Και ας έχουν παγκοσμιοποιήσει το δικαίωμα λόγου με «όρους εταιρείας».

 

ΠΟΙΟΣ κυριαρχεί;

Fake news: Άνθησαν εκεί όπου υπήρχε ανταγωνισμός και πόλωση

 

ΠΩΣ ενεργούμε;

Η ανάγκη διαρκούς ενημέρωσης (βλ. πανδημία) επιτάχυνε τη μετατροπή της κοινωνίας -σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο παρελθόν- σε κοινωνία της ενημέρωσης, σε κοινωνία των ειδήσεων. Λίγοι είχαν εκπαιδευτεί να διακρίνουν την πληροφορία «μέσα» στην είδηση ή «μέσα» στην προπαγάνδα (βλ. πόλεμος Ουκρανίας).

ΤΑΣΕΙΣ:

Σε έκτακτες συνθήκες πολλά Μέσα έγιναν εκπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας έναντι του πολίτη και όχι εκπρόσωποι του πολίτη έναντι των εξουσιών. Δεν υπήρξε κατ’ ουσία «πολιτική διαχείριση της κρίσης» (βλ. υγειονομικής). Αντιθέτως, παρατηρήθηκε «διαχείριση της κυριαρχίας σε συνθήκες κρίσης…». Επίσης, αναπτύχθηκε η “Δημογιογραφία”: Σύνθετη λέξη. Από το «δημοσιογραφία» και το «αγιογραφία».

 

ΓΙΑΤΙ παρακολουθούμε;

Πάρα πολύς κόσμος δεν αναζητά πολλαπλές πηγές για την ενημέρωσή του, αλλά κυρίως επιλέγει μονοδιάστατες πηγές ενημέρωσης που έρχονται να ενισχύσουν τα υφιστάμενα “πιστεύω” του και την επιχειρηματολογία του έναντι άλλων.

 

 

 

Αναθεωρητισμός

 

 

 

Ο πόλεμος είναι πόλεμος ανθρώπων. Η ειρήνη είναι πόλεμος ιδεών.

(Βίκτωρ Ουγκώ)

Δεν είναι η απουσία συγκρούσεων, αλλά η δυνατότητα να τις διαχειρίζεσαι χωρίς όπλα.

 

 

 

Η «ηδονή της βραδύτητας» που δίνει χώρο στο μυαλό και την καρδιά

 

 

«Η εξάρτησή μας από την τεχνολογία μας έχει κάνει να παρασυρόμαστε σε έναν ταχύρυθμο τρόπο ζωής και σκέψης. 

Βιαζόμαστε να κάνουμε τα πάντα. 

Ακόμη και να απολαύσουμε έναν δίσκο μουσικής. 

Κάνουμε «σκιπ» από την εισαγωγή στο κουπλέ, στο ρεφραίνακι από τραγούδι σε τραγούδι. 

Έχει χαθεί «η ηδονή της βραδύτητας» που δίνει χώρο στο μυαλό και την καρδιά. 

Ευκαιρία για όσους το συνειδητοποιούν, να ανακαλύψουν τις χαρές του "αργού χρόνου". 

Μόνο έτσι θα εκτιμήσουμε…»

 

*Σχόλιο στα social media με αφορμή την κυκλοφορία του album «Senjutsu» των Iron Maiden, 9/2021

Πολύ «δημοσιογραφικά» για να είναι αληθινά

 

 

Γεγονός είναι ότι τα MME επηρεάζουν μυαλά, συνειδήσεις και τρόπους αντίδρασης, διαμορφώνουν βασικές παραμέτρους απόψεων και πεποιθήσεων που αφορούν σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Ας «φωτίσουμε» όμως κάποια ενδιαφέροντα σημεία ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΜΕ, όπως καταγράφονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς: «Ενημέρωση & ΜΜΕ στην Ελλάδα σήμερα Παθογένειες, τάσεις & προοπτικές», από εξειδικευμένους αναλυτές.

ΤΑ 15 ΣΗΜΕΙΑ

*Σύμφωνα με την έρευνα του Reuters Institute Digital Newsi, μόνο το 28% των Ελλήνων/-ίδων  εμπιστεύεται συνολικά τις ειδήσεις που διαβάζουν, βλέπουν ή ακούνε από τα ΜΜΕ. Πρόκειται για ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά που παρατηρούνται παγκοσμίως! Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι το 71% των Ελλήνων/-ίδων ενημερώνεται -κυρίως-από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

*Δεν είναι δουλειά των πολιτών η διαχείριση της ειδησεογραφίας και δεν έχουν την ικανότητα διασταύρωσης αφενός της αλήθειας μιας πληροφορίας, αφετέρου της σημασιολογικής τους αξίας ανάμεσα σε χιλιάδες ειδήσεις που διακινούνται καθημερινά σε social media και διαδίκτυο.

*Από την περιβόητη «δημοσιογραφία των πολιτών» (social media), απουσιάζει η κλασσική αλλά αναγκαία συνθήκη που θέλει διασταύρωση μιας πληροφορίας, έλεγχο της αλήθειας, τήρηση κανόνων δεοντολογίας κ.ο.κ

*Υπάρχουν Μέσα «ιδιοκτησίας». Αυτά αποτελούν περισσότερο μοχλούς πίεσης προς την κεντρική εξουσία, για «παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες».

*Από την άλλη, η απόκρυψη μιας είδησης, δεν σημαίνει ότι αυτή δεν υπάρχει…

*Fake news: Επίσημες μετρήσεις δείχνουν ότι μεταφέρονται στους αποδέκτες τους με τεράστιες ταχύτητες, σίγουρα μεγαλύτερες από εκείνες των πραγματικών ειδήσεων!

*Το προϊόν της δημοσιογραφικής δουλειάς δεν «ζει οικονομικά» από την αξία του, αλλά από την γενναιοδωρία του «Ομίλου».

*Ο Τύπος υστερεί από πλευράς αμεσότητας χρόνου και εικόνας σε μια εποχή, που κυριαρχεί η κουλτούρα της ταχύτητας και της εικόνας. Συνεπώς, απαιτείται αναπροσαρμογή του περιεχομένου με έμφαση στην πραγματική ερευνητική δημοσιογραφία. Παράλληλα, στη "νέα εποχή" επιβάλλεται ο Τύπος να απομακρυνθεί και από τις παλαιο-κομματικές ταυτίσεις.

*"Ο Τύπος ελεύθερος είναι. Ανεξάρτητος δεν είναι".

*Ο Ζαν Τιρόλ, ένας νομπελίστας οικονομολόγος, είχε πει πως αν δεν πληρώνεις για ένα προϊόν, τότε κινδυνεύεις να γίνεις εσύ το εμπόρευμα. Ίσως, αυτή η φράση, στην περίπτωση του ελληνικού Τύπου και των Ελλήνων αναγνωστών, ταιριάζει σε σημαντικό βαθμό.

*TV: Το ότι παρακολουθώ - βλέπω ένα δελτίο ειδήσεων ή πρόγραμμα δεν σημαίνει βέβαια ότι το αποδέχομαι. Υπάρχει κλίμακα.

*Όσοι γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - ανεξαρτήτως περιεχομένου - δεν σημαίνει ότι είναι και δημοσιογράφοι.

*"Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν πια μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα μεταδίδονται, καθώς αναπαράγουν πηγές. Ευθύνη των δημοσιογράφων είναι πλέον να ελέγχουν την αξιοπιστία των πηγών και να επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα αναπαραγωγής της πληροφορίας".

*Η πανδημία ήταν/είναι  παγκόσμιο φαινόμενο, ωστόσο τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν (σκοπίμως) στον τοπικό μικρόκοσμο. Από «κοινωνία της ενημέρωσης», αλλάξαμε σε «κοινωνία των ειδήσεων».

*"Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν αναζητά πάντοτε την αλήθεια πίσω από τις ειδήσεις, αλλά την επιβεβαίωση της αλήθειας που έχουν στο μυαλό τους…"

 

 

 

See «d» ifferent -Η «κατανάλωση» μουσικής & o ρομαντισμός των «λίγων»

 

 

Η «κατανάλωση» μουσικής έχει γίνει εύκολη και δωρεάν.

Είναι όμως πιο συναισθηματικό και συνάμα ρομαντικό να κρατάς σήμερα στα χέρια σου ένα φυσικό προϊόν, ένα χειροπιαστό αντικείμενο - ένα cd, έναν δίσκο ή μια κασέτα

Ναι, υπάρχουν ακόμα άτομα, στην ψηφιακή εποχή του «σήμερα», που «επιμένουν» να αγοράζουν CDs ή/και Βινύλια.

Το άγγιγμα του εξωφύλλου, η μυρωδιά, η προσπάθεια να αποκτήσεις το «αντικείμενο του πόθου σου», η διείσδυση στο περιεχόμενό του και τέλος, η «κριτική» που θα το κατατάξει ψηλά ή χαμηλά στη δισκοθήκη σου, είναι μια «ιεροτελεστία».

Μια εμπειρία εξερεύνησης. Οι διαδρομές άγνωστες. Τα μουσικά κομμάτια στο οπισθόφυλλο παρουσιάζονταν (τότε) με χρονική διάρκεια. Ήξερες ότι αυτά τα λεπτά, είσαι εκεί, με ψυχή, μυαλό και αισθήσεις «τεντωμένες».

Νωρίτερα, είχες περάσει ώρες στα δισκοπωλεία της «εποχής» για να βρεις το νέο, το ξεχωριστό.

Τα «καλά κομμάτια» διαδίδονταν από στόμα σε στόμα και φυσικά, αναζητούνταν…

Στα δισκοπωλεία έκανες παρέες. Έβρισκες ανθρώπους, που άκουγαν ίδια μουσική για να σου «προτείνουν», να σου «δείξουν», να μοιραστούν εμπειρίες γι' αυτό που αγαπούσες.

Για εμένα -και για πολλούς άλλους υποθέτω- οι δίσκοι όπως και τα βιβλία και τα περιοδικά, «χάνονται» στις ψηφιακές τους εκδόσεις.

Λένε ότι αν κάτι δεν το αγγίξεις, δύσκολα το αγαπάς, δύσκολα θα κερδίσει την προσοχή σου.

Και μπορεί η συλλογή με τα δεκάδες CDs σου να είναι εκεί, στη γωνία, σκονισμένη,

…αλλά πάντα θα είναι ένας μικρός θησαυρός εικόνων και ακουσμάτων που περιμένει να τον ξανα-ανακαλύψεις!

...για να σου δώσει «αυτό» που πολλοί δεν βρίσκουν στα… «κενά», στα «δύσκολα».

 

Life review therapy

Αναπόληση. Μια διαφορετική διαδικασία από αυτή της μνήμης, γιατί ενώ η μνήμη εξαρτάται από τις συνθήκες της φυσιολογίας του εγκεφάλου, η αναπόληση μοιάζει κάπως με επιστροφή στις “μνήμες της ψυχής μας”.

Μια διαδρομή, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε θεραπευτική.

Σε κάθε περίπτωση, η ενθύμηση στιγμών από τη ζωή μας, ενισχύει το αίσθημα της ταυτότητας και της γνώσης του εαυτού μας, ιδίως σε περιόδους που αναζητούμε το "ξεκλείδωμα" μιας καθημερινότητας που μας έχει επιβληθεί...

 

 Unlocking the lockdown stories...

Φύσα «μέσα σου» και ας πέσει

 

EΜΠΝΕΥΣΗ: Αυτό που λέει η λέξη… «μια πνοή εντός». Η ανάσα που αναζητάς στην καθημερινότητά σου. 

Το δικαίωμα της ψυχής σου να δείξει στη ΛΟΓΙΚΗ… την αξία της.

Σε εποχές όπως αυτές, που οι περιορισμοί είναι υπαρκτοί, το μυαλό απελευθερώνεται «αναδύεται» η μοναδικότητα της ανθρώπινης σκέψης, η ανάγκη να δεις τα πράγματα «αλλιώς».

Χωρίς σύνορα.

Στην τελική, έμπνευση μπορεί να είναι η ίδια η ζωή που ζεις, η ίδια σου η καθημερινότητα.

«Εκπαίδευση βλέμματος», θα έλεγαν κάποιοι.

Για παράδειγμα: Ο καφές που πέφτει στο πάτωμα.

Ατύχημα; Λάθος; Εκνευρισμός;

…ή «έργο τέχνης»;

Δυο κόσμοι συγκρούονται και ‘συ καλείσαι να επιλέξεις.

Από τη μία: η «αποτυχία» κοινής λογικής

και από την άλλη η «επιτυχία» της στιγμιαίας έμπνευσης.

Και το «περιβάλλον» σου;

"Μπορεί να κριθείς αρνητικά".

Και τι λοιπόν; Οι θιασώτες του αρνητισμού βασίζονται στο «εύκολο», στο «ελαφρύ».

Η δική σου πράξη (πτώση) είχε «βάρος».

Και η «εξύψωσή» σου, αναθεωρητισμό.

Φύσα λοιπόν μέσα σου έμπνευση. Καταπιάσου με το μικρό και κάνε το μεγάλο.

Η επόμενη καλή ιδέα βρίσκεται κάπου εκεί έξω!

Ίσως ακόμη και στο επόμενο «λάθος», στη ρουτίνα σου.

Γιατί η λέξη ΖΗμιά κρύβει μέσα της ένα ΖΗ’σε.

 

(Φωτογραφική έμπνευση: Αλ.Κ.)