Γεγονός είναι ότι τα MME επηρεάζουν μυαλά, συνειδήσεις και τρόπους αντίδρασης, διαμορφώνουν βασικές παραμέτρους απόψεων και πεποιθήσεων που αφορούν σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Ας «φωτίσουμε» όμως κάποια ενδιαφέροντα σημεία ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΜΕ, όπως καταγράφονται στην ηλεκτρονική έκδοση του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς: «Ενημέρωση & ΜΜΕ στην Ελλάδα σήμερα Παθογένειες, τάσεις & προοπτικές», από εξειδικευμένους αναλυτές.
ΤΑ 15 ΣΗΜΕΙΑ
*Σύμφωνα με την έρευνα του Reuters Institute Digital Newsi, μόνο το 28% των Ελλήνων/-ίδων εμπιστεύεται συνολικά τις ειδήσεις που διαβάζουν, βλέπουν ή ακούνε από τα ΜΜΕ. Πρόκειται για ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά που παρατηρούνται παγκοσμίως! Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι το 71% των Ελλήνων/-ίδων ενημερώνεται -κυρίως-από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
*Δεν είναι δουλειά των πολιτών η διαχείριση της ειδησεογραφίας και δεν έχουν την ικανότητα διασταύρωσης αφενός της αλήθειας μιας πληροφορίας, αφετέρου της σημασιολογικής τους αξίας ανάμεσα σε χιλιάδες ειδήσεις που διακινούνται καθημερινά σε social media και διαδίκτυο.
*Από την περιβόητη «δημοσιογραφία των πολιτών» (social media), απουσιάζει η κλασσική αλλά αναγκαία συνθήκη που θέλει διασταύρωση μιας πληροφορίας, έλεγχο της αλήθειας, τήρηση κανόνων δεοντολογίας κ.ο.κ
*Υπάρχουν Μέσα «ιδιοκτησίας». Αυτά αποτελούν περισσότερο μοχλούς πίεσης προς την κεντρική εξουσία, για «παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες».
*Από την άλλη, η απόκρυψη μιας είδησης, δεν σημαίνει ότι αυτή δεν υπάρχει…
*Fake news: Επίσημες μετρήσεις δείχνουν ότι μεταφέρονται στους αποδέκτες τους με τεράστιες ταχύτητες, σίγουρα μεγαλύτερες από εκείνες των πραγματικών ειδήσεων!
*Το προϊόν της δημοσιογραφικής δουλειάς δεν «ζει οικονομικά» από την αξία του, αλλά από την γενναιοδωρία του «Ομίλου».
*Ο Τύπος υστερεί από πλευράς αμεσότητας χρόνου και εικόνας σε μια εποχή, που κυριαρχεί η κουλτούρα της ταχύτητας και της εικόνας. Συνεπώς, απαιτείται αναπροσαρμογή του περιεχομένου με έμφαση στην πραγματική ερευνητική δημοσιογραφία. Παράλληλα, στη "νέα εποχή" επιβάλλεται ο Τύπος να απομακρυνθεί και από τις παλαιο-κομματικές ταυτίσεις.
*"Ο Τύπος ελεύθερος είναι. Ανεξάρτητος δεν είναι".
*Ο Ζαν Τιρόλ, ένας νομπελίστας οικονομολόγος, είχε πει πως αν δεν πληρώνεις για ένα προϊόν, τότε κινδυνεύεις να γίνεις εσύ το εμπόρευμα. Ίσως, αυτή η φράση, στην περίπτωση του ελληνικού Τύπου και των Ελλήνων αναγνωστών, ταιριάζει σε σημαντικό βαθμό.
*TV: Το ότι παρακολουθώ - βλέπω ένα δελτίο ειδήσεων ή πρόγραμμα δεν σημαίνει βέβαια ότι το αποδέχομαι. Υπάρχει κλίμακα.
*Όσοι γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - ανεξαρτήτως περιεχομένου - δεν σημαίνει ότι είναι και δημοσιογράφοι.
*"Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν πια μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα μεταδίδονται, καθώς αναπαράγουν πηγές. Ευθύνη των δημοσιογράφων είναι πλέον να ελέγχουν την αξιοπιστία των πηγών και να επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα αναπαραγωγής της πληροφορίας".
*Η πανδημία ήταν/είναι παγκόσμιο φαινόμενο, ωστόσο τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν (σκοπίμως) στον τοπικό μικρόκοσμο. Από «κοινωνία της ενημέρωσης», αλλάξαμε σε «κοινωνία των ειδήσεων».
*"Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών δεν αναζητά πάντοτε την αλήθεια πίσω από τις ειδήσεις, αλλά την επιβεβαίωση της αλήθειας που έχουν στο μυαλό τους…"
